Rury polietylenowe (HDPE) w porównaniu ze stalowymi są lżejsze i bardziej elastyczne, ale ich największą zaletą jest wysoka odporność na korozję. Wobec powyższego nie może dziwić fakt, że obecnie właśnie z nich budowane są rurociągi. Bez względu na rodzaj transportowanego medium, najważniejszym wymogiem dla rurociągów jest jednak szczelność. Jak osiągnąć ją podczas łączenia rur z polietylenu?
Rurociągi polietylenowe mogą być łączone na rozmaite sposoby w zależności od typu rur i przeznaczenia instalacji przesyłowej. Przyjrzyjmy się różnym metodom łączenia na przykładzie rur grawitacyjnych i ciśnieniowych z HDPE od producenta ZINPLAST.
Połączenia rur strukturalnych (spiralnie zwijanych)
Rury strukturalne przeznaczone są do tworzenia instalacji kanalizacyjnych i bezciśnieniowego odwadniania, drenażu i przepustów drogowych; mogą być używane również jako osłony przewodów i kabli. Przy wyborze sposobu łączenia należy uwzględnić przeznaczenie rurociągu oraz średnice rur. W przypadku rur o dużych średnicach (powyżej 800 mm), używanych do budowy kanalizacji grawitacyjnych, zaleca się spawanie ekstruzyjne. Dla uzyskania wysokiej szczelności instalacji z rur w zakresie średnic 2500-1500 mm można stosować systemy połączeń kielichowych. Rury o mniejszych średnicach (250-700 mm) produkowane są również z gwintami, co umożliwia łączenie przez skręcanie. Do budowy rurociągów tymczasowych możliwe jest stosowanie rur zakończonych zębem „Z”, które nadają się do łączenia opaską stalową.
Połączenia ciśnieniowych rur HDPE
Najchętniej stosowaną metodą łączenia rur ciśnieniowych HDPE jest zgrzewanie, czyli metoda bazująca na właściwościach termoplastycznych polietylenu. Rury o dużych średnicach łączy się zwykle metodą zgrzewania doczołowego – rury umieszcza się w imadle zgrzewarki, która nagrzewa ich końce do momentu topnienia, a następnie dociska za pomocą mechanizmu hydraulicznego. W ten sposób powstaje trwałe, idealnie szczelne połączenie i jednorodny strukturalnie rurociąg. Do łączenia rur o mniejszych wymiarach średnic można wykorzystać zgrzewanie elektrooporowe; w tej metodzie konieczne jest użycie dodatkowego elementu – kształtki lub złączki elektrooporowej; zgrzewanie elektrooporowe jest nieco bardziej czasochłonne ze względu na konieczność dokładnego opracowania końców rur (zeskrobania warstwy utlenionej). Połączenia kołnierzowe w rurociągach ciśnieniowych spotykane są zdecydowanie rzadziej – stosuje się je głównie w rurociągach przeznaczonych do hydrotransportu ciał stałych.